പലവകപ്പലക

കടല്‍ കാണാനുള്ള യാത്ര ഇടയ്ക്കിടെ ഉള്ളതാണ്.. യാത്രകള്‍ കൂട്ട് കൂടി പോകേണ്ടതാണ് എന്ന ചിന്ത ആയിരുന്നു ഇത് വരെ. എന്നാല്‍ ഇപ്പോള്‍ തോന്നുന്നു ഒറ്റക്കാകുമ്പോ ആണ് യാത്രകള്‍ സുഖകരമാവുക എന്ന്. ഇത്തവണ ആദ്യമായാണ് കടലിനിപ്പുറം കുറച്ച് കാര്യങ്ങള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചത്.. കടലെന്നാല്‍ കരയും തിരയും മാത്രമല്ല.. കുറെ മനസുകളും ജീവനുകളും കൂടിയാണ്.. ഇതെന്താ കാര്യം എന്നാണോ.. കണ്ടിട്ടില്ലേ,. മക്കളുടെ വാശി കാരണം കടല്‍ കാണാന്‍ എത്തിയവര്‍, ഇനിയും വെള്ളത്തില്‍ ഇറങ്ങരുതെന്ന് ശാസിക്കുന്ന അമ്മമാര്‍, കാമുകി കാമുകന്മാര്‍, സുഹൃത്തുക്കള്‍ അങ്ങനെ അങ്ങനെ.. ഇവര്‍ക്കിടയില്‍ കടല്‍ ഒരു സംഭവം ആണെന്ന് മനസിലാക്കിയ മറ്റു ചിലര്‍ ഉണ്ട്. കച്ചവടക്കാര്‍. നമുക്ക് കടല്‍ സൗന്ദര്യം ആണെങ്കില്‍ അവര്‍ക്ക് കടല്‍ അന്നദാതാവാണ്.. പലപ്പോഴും ആരും ശ്രദ്ധിക്കാതെ പോകുന്നൊരു സൗഹൃദം ഈ കച്ചവടക്കാര്‍ക്കിടയില്‍ ഉണ്ട്. കുതിര സവാരിക്ക് ആളെ കിട്ടാത്തതില്‍ വിഷമിച്ച് പരിഭവം പങ്കു വയ്ക്കുന്ന സുഹൃത്തുക്കളായ രണ്ട് ചെറുപ്പക്കാര്‍, കടല  വില്‍ക്കുന്ന വൃദ്ധനോട് തലേന്ന് കടല തരാഞ്ഞതില്‍ പരിഭവം പറയുന്ന കുതിര സവാരിക്കാരന്‍, ഒന്ന് പോടാപ്പാ എന്ന് പറഞ്ഞ് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നടന്ന...

ആ ദിവസത്തെ എന്ത് വിളിക്കണം.. നല്ലതെന്നോ ചീത്തയെന്നോ.. അന്നക്ക് നിശ്ചയമുണ്ടായിരുന്നില്ല.. റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ എല്ലാരും ട്രെയിൻ നോക്കിയിരിക്കുമ്പോൾ താൻ ജീവിതം നോക്കിയിരിക്കുകയാണ് എന്നവൾക്ക് പലപ്പോഴം തോന്നാറുണ്ട്. ഓടിയണച്ച് എത്തിയപ്പോഴേക്കും അവൾക്കുള്ള ട്രെയിൻ അതിന്റെ പാട് നോക്കി പോയിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. രണ്ടു മണിക്കൂറിനു ശേഷമുള്ള ട്രെയിന് ടിക്കറ്റുമെടുത്ത് പ്ലാട്ഫോമിലേക്ക് നടക്കവേ കാലിൽ ഒരു പിടുത്തം. അന്ന നിന്നു .. രണ്ട് പഴഞ്ചൻ ബാഗുകൾക്കിടയിൽ ഇരുന്ന് ഒരു സ്ത്രീ അവളുടെ കാലിൽ പിടി മുറുക്കിയിരിക്കുന്നു.. എന്തെങ്കിലും ചോദിക്കുന്നതിനു മുൻപ് തന്നെ കാലിലെ കെട്ടു കാട്ടി ആ അമ്മ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി.. " ആശുപത്രിയിൽ നിന്നും വരുവാന് മോളെ. കോഴിക്കോട് എത്തണം. ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല. മോൻ വെള്ളമെടുക്കാൻ പോയി. ഒരു ഇരുപത് രൂപ തരാൻ ഉണ്ടാകുമോ .. എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാൻ ആണ്." അന്ന പോക്കെറ്റ്‌ നോക്കി. ഇല്ല ചില്ലറയില്ല. ഇപ്പോൾ  വരാം എന്ന പറഞ്ഞു അന്ന മുന്നോട്ട് നടന്നു. ഒരുപാട് കഥകൾ കേള്ക്കുന്ന കാലത്ത്, ഇത് സത്യമോ കള്ളമോ എന്ന അന്ന തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും ചിന്തിച്ചു. വെറുതെയാവും.. അന്ന ചിന്തിച്ചു.  അങ്ങന...

ആശുപത്രി മുറിയുടെ വാതില്‍ക്കല്‍ നിന്നും അയാള്‍ അകത്തേക്ക് നോക്കി.. ഇല്ല.. അമ്മയുടെ മുഖം പോലും കാണാന്‍ കഴിയുന്നില്ല. മക്കളും മരുമക്കളും കൊച്ചുമക്കളും ആങ്ങളമാരും അവരുടെ മക്കളും തിങ്ങി നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന ആശുപത്രി മുറിക്ക് നടുവില്‍ ആ അമ്മ ഹൂര്‍ എന്ന ശബ്ദത്തോടെ ശ്വാസം എടുക്കാന്‍ പണിപ്പെടുന്നു. തലക്കല്‍ ഇരുന്നു കൊന്ത ചൊല്ലുന്ന മരുമോള്‍. സീരിയസ് ആണെന്ന് പറഞ്ഞു മിനിഞ്ഞാന്നു ഓടി വന്നീട്ട് വെറുതെ ആയത് പോലെ ഇതും വെറുതെ ആവും എന്ന് പരിഭവിക്കുന്ന ഇളയ മരുമോള്‍. അരികില്‍ ഇരുന്നു കരയുന്ന മകളും ആണ്മക്കളും.  അയാള്‍ ഒരിക്കല്‍ കൂടി അകത്തേക്ക് നോക്കി. മൂത്ത മകന്‍. എന്നത്തെയും പോലെ നിര്‍വികാരമായ മുഖം. ആളുകളുടെ വിടവുകളിലൂടെ മകള്‍ തന്റെ അച്ഛന്റെ മുഖം കണ്ടു. താന്‍ മരിക്കുമ്പോഴും അച്ഛന്‍ ഇങ്ങനെ നില്‍ക്കുമോ. അവളുടെ ചിന്ത അതായിരുന്നു. \ മണിക്കൂറുകള്‍ കടന്നു പോയി. ഭാര്യയുടെ ചെവിയില്‍ എന്തോ പറഞ്ഞിട്ട് അയാള്‍ പുറത്തേക്ക് നടന്നു. പത്തടി നടന്നതും മുറിയില്‍ ഒരു കൂട്ടക്കരച്ചില്‍. ഒന്ന് കണ്ണ് തുറന്ന്‍ ആ അമ്മ എല്ലാവരെയും നോക്കി അവസാനമായി ശ്വാസം വലിച്ചു. ഒന്ന്‍ നിന്ന് അയാള്‍ മുന്നോട്ട് നടന്നു. ആ സമയത്ത് മാത്രം വയറ...

അവള്‍ ചുറ്റും പരതി. കിടക്കയില്‍ അവന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. പകരം നാലുപാടും ഉറുമ്പുകള്‍. അവ പുതപ്പിന്റെ മൂലകള്‍ തിന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഒന്ന് കൂടി ശ്രദ്ധിച്ചപ്പോള്‍ അവ സംസാരിക്കുന്നുണ്ടെന്നു തോന്നി.. അസാധാരണമായ വലിപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു അവയ്ക്ക്. അതില്‍ ഒന്ന്‍ അവളുടെ വിരലുകള്‍ തിന്നു തുടങ്ങി.. കാലുകള്‍ കുടഞ്ഞുകൊണ്ട് അവള്‍ അലറി.. "ഇല്ല നിങ്ങള്‍ക്ക് മനുഷ്യരെ തിന്നാന്‍ കഴിയില്ല" ഉറുമ്പുകള്‍ വട്ടം കൂടി ആര്‍ത്തു ചിരിച്ചു.." ആര് പറഞ്ഞു കഴിയില്ല എന്ന്‍.. വേണ്ട എന്ന്‍ വച്ചിട്ടല്ലേ?' അവ അവള്‍ക്കു മേല്‍ പാഞ്ഞു കയറി.. ഒരു ഞെട്ടലോടെ എഴുന്നേറ്റ് അവള്‍ നോക്കി.. ഇല്ല, ഉറുമ്പുകളും ഇല്ല ആരും ഇല്ല.. മൊബൈല്‍ കയ്യെത്തിയെടുത്ത് അവള്‍ അവനെ വിളിച്ചു.. "ഉറുമ്പുകള്‍ എന്നെ തിന്നു. സ്വപ്നത്തില്‍.. അവ സംസാരിക്കുകയും ചെയ്തു." "നിനക്ക് ഭ്രാന്താണ്.." അവന്‍ പാതി ദേഷ്യത്തില്‍ മൊബൈല്‍ വച്ച് തിരിഞ്ഞു കിടന്നു. പാതി മയക്കത്തില്‍ വീണ്ടും ഉറുമ്പുകള്‍ അവളെ തേടിയെത്തി.. കണ്ണുകള്‍ തുറന്ന്, വെളുക്കും വരെ അവള്‍ ഇങ്ങനെ ഉരുവിട്ടു.. "ഉറുമ്പുകള്‍ മനുഷ്യരെ തിന്നാറില്ല.. എനിക്ക് ഭ്രാന്താണ്.....

ചിലപ്പോള്‍ നീയൊരു കവിയാണ്‌.. അക്ഷരങ്ങളെ സ്നേഹിക്കുന്ന, വാക്കുകളാല്‍ മായാജാലം തീര്‍ക്കുന്ന  കവിത പോലെ ചിന്തിക്കുന്നൊരു കവി. മറ്റു ചിലപ്പോള്‍ നീയൊരു നിരൂപകനാവും. കീറിമുറിക്കുന്നൊരു മുരടന്‍ നിരൂപകന്‍.  ചിലപ്പോ നീയൊരു ബുദ്ധിജീവിയാണ്‌.. അപ്പോള്‍ നീ അക്കങ്ങളെക്കൊണ്ട് ചിന്തിക്കുന്നുവെന്നു തോന്നും.. ചിലപ്പോള്‍ ഒരു യാത്രക്കാരന്‍, അതുമല്ലാത്തപ്പോള്‍ ഒളിച്ചോടുന്നവന്‍..  ഇതൊക്കെ ആയിരിക്കുമ്പോഴും നീയൊരു കിറുക്കന്‍ കാമുകനാണ്.  പുഴ പോലെയൊരു കാമുകന്‍..  ഒഴുകുകയും ചുരുങ്ങുകയും മാറുകയും മറിയുകയും ചെയ്യുന്നൊരു പുഴ...  എന്തായിരിക്കുമ്പോഴും എന്റെ കാലുകള്‍ തണുപ്പിക്കുന്നൊരു പുഴ.  ഒരു കാമുകന്‍ പുഴ.  

റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനില്‍ സുഹൃത്തിനെ കാത്തിരുന്നപ്പോഴാണ്‌ അവരെ ശ്രദ്ധിച്ചത്.. കാല്‍പ്പാദത്തില്‍ ഒരു കെട്ടുമായി ഒരു പെണ്‍കുട്ടി.. " ഈ കൊല്ലത്തിനു പോകുന്ന ട്രെയിന്‍ ആണോ മോളേ ഈ കിടക്കുന്നത് ?" എന്റെ അരികില്‍ വന്ന്‍ ഒരു ചെറിയ ചിരിയോടു കൂടി അവര്‍ ചോദിച്ചു. ചെരുപ്പിടാത്ത ആ കാലുകളിലായിരുന്നു എന്റെ കണ്ണുകള്‍.. വെളുത്ത തുണിക്കെട്ടിനു മുകളില്‍ ചോരപ്പാടുകള്‍ തെളിഞ്ഞു കണ്ടിരുന്നു.. ഒരിക്കല്‍ കൂടി ചോദ്യമാവര്‍ത്തിച്ചപ്പോള്‍ അല്ല എന്ന് ഞാന്‍ തലയാട്ടി.. അരികില്‍ ഇരുന്ന അവരോടു മടിച്ച് മടിച്ച് ഞാന്‍ ചോതിച്ചു.. "കാലിനെന്തുപറ്റി?" "ഓട്ടോ കയറിയതാണ്.. മാസം ഒന്നായി.. കൊല്ലത്ത് ഒരു വീട്ടിലാ ജോലി.. അങ്ങോട്ട് പോവാ.. മോള് അങ്ങോട്ടാണോ? രണ്ടു ദിവസം ലീവ് എടുക്കാന്‍ പോലും അവര്‍ സമ്മതിക്കുന്നില്ലന്നേ" തിരുവന്തപുരം ഭാഷയില്‍ ഒരു പെണ്‍കുട്ടി അവളുടെ ജീവിതം പറഞ്ഞു തുടങ്ങുന്നു..                                 " എന്റെ വീടാ ഇവിടെ.. ഞാന്‍ കൊല്ലത്ത് നില്‍ക്കുവാ. ജോലി ചെയ്യുന്ന വീട്ടില്‍.. ഇടക്കിടെ ഇങ്ങു വരും.." നെറുകയിലെ സിന്ദൂരവും അവളുടെ പ്രാ...

"ഒരൊറ്റ ജീവിതം പലര്‍ക്കും പല ആഴങ്ങളാണ്. അത് കൊണ്ടാണ് എന്നിലേക്ക് നിങ്ങള്‍ ഇറങ്ങുമ്പോഴോക്കെയും നിങ്ങളുടെ പാദങ്ങള്‍ മാത്രം നനയുന്നത്." ഇതിനെയെങ്ങനെ ഒരു ആത്മഹത്യാക്കുറിപ്പായി കണക്കാക്കും എന്ന് എന്നെപ്പോലെ തന്നെ നിങ്ങള്‍ക്കും ചോദിക്കാം.. പക്ഷെ ഇത്ര മാത്രമായിരുന്നു അവള്‍ കുറിച്ചത്. അവള്‍ ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നു. അവള്‍ക്കു മാത്രമേ എന്നും അവളെ പൂരിപ്പിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നുള്ളൂ. എന്നാല്‍ ഇതായിരുന്നില്ല അവളുടെ അവസാനത്തെ വരികള്‍. കല്ലറക്ക്  കുഴിവെട്ടിയ നേരം, കപ്യാരൊരു തുണ്ടുകടലാസ്സു കുഴിവേട്ടുകാരന് നീട്ടി. അതില്‍ ഇങ്ങനെ എഴുതിരുന്നു. "എനിക്ക് വേണ്ടി തെമ്മാടിക്കുഴി വെട്ടുന്ന കുഴിവേട്ടുകാരന്,,,  ഈ കല്ലറയില്‍ എന്റെ പേര് കൊത്തരുത്. പകരം എന്റെ മരണത്തിന്റെ രഹസ്യം അന്വേഷിക്കുന്നവരെ, ഇങ്ങനെ എഴുത്. 'മുഖങ്ങളുടെയും രഹസ്യങ്ങളുടെയും ലോകത്ത് ഇത് രണ്ടും ഇല്ലാതെ പിറന്നവള്‍.. തന്റെ ഇടം തേടി യാത്ര പോയവള്‍'.  ഈ കുട്ടി എന്തെ ഇങ്ങനെ ചിന്തിക്കുന്നു എന്ന് ചിന്തിക്കുന്ന കുഴിവെട്ടുകാരാ, നിങ്ങള്‍ ഇപ്പോള്‍ മാത്രം എനിക്ക് കുഴി വെട്ടുന്നവന്‍ അല്ലേ. ഇതിനുമെത്രയോ മുന്‍പ് ഓരോരുത്തരായി ഓരോരോ കുഴിയില്‍...

ആണിനും പെണ്ണിനും പരസ്പരം ഉണ്ടാകുന്ന സ്നേഹം ആണത്രേ പ്രണയം. അതിപ്പോ ആണിനും ആണിനും, പെണ്ണിനും പെണ്ണിനും ആകാമെന്ന്.. അതെന്തുമാകട്ടെ. പ്രണയം അന്ധമാണെന്നും, അതിനു ചുവപ്പും മഞ്ഞയും പൂവും കായും മാങ്ങാത്തൊലിയും വരെ പ്രതീകങ്ങളാണെന്നും പ്രണയിനികള്‍ പറയുന്നു.  എന്റെ സംശയം അതല്ല. പ്രണയത്തിനു അപ്പുറമുള്ള സ്നേഹത്തെ അപ്പോള്‍ എന്ത് പേരിട്ടു വിളിക്കും? പ്രണയത്തിനു സര്‍വ്വജ്ഞ പീഠവും സ്നേഹത്തിനു ചാര് കസേരയും, ഇഷ്ടത്തിനൊരു തടിക്കസേരയും ഇട്ടു കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ലോകത്തിലാണല്ലോ നമ്മള്‍ ജീവിക്കുന്നത്.. പ്രണയിക്കുന്നവര്‍ ഹൃദയവും കരളും കടം കൊടുത്തും, സ്നേഹിക്കുന്നവര്‍ മുറിവേറ്റും ജീവിക്കുന്നതിനിടയിലാണ് അങ്ങൊരു മൂലയ്ക്ക് ആരാണ്ടൊരാള്‍ ഇഷ്ടത്തിനു സര്‍വ്വജ്ഞ പീഠം നല്‍കിയത്. അവനെ ഒന്ന് നമിച്ചിട്ടു കാര്യത്തിലേക്ക് കടക്കാം.  പ്രണയത്തേക്കാള്‍ ഇഷ്ടത്തെ  ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിലാണ്  ഞാനും. ചില ഇഷ്ട്ടങ്ങളുണ്ട്.. പേരിട്ടു വിളിക്കാന്‍ സാധിക്കാത്ത ഇഷ്ടങ്ങള്‍. എല്ലാത്തിനും ലേബലൊട്ടിക്കുന്ന നാട്ടുകാരായ നമ്മള്‍ അതിനു സൗഹൃദം എന്ന് പേര് നല്‍കും. പക്ഷെ പലപ്പോഴും അതിനപ്പുറത്തേക്ക് ആ ഇഷ്ട്ടം ചിറക് വിടര്‍ത...

ആലുവായിലേക്കുള്ള ട്രെയിന്‍ യാത്ര.. ഇടദിവസം ആയതുകൊണ്ട് തന്നെ തിരക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല.. പിറവം എത്തിക്കാണും ഒരു വൃദ്ധന്‍ നിരങ്ങി നിരങ്ങി ഭിക്ഷ യാചിച്ച് വന്നു.  ഇരു കാലുകളും ഇല്ലാത്ത ഒരു മനുഷ്യന്‍.. അടുത്തെത്തിയതും ഉള്ളത് കൊടുക്കുവാന്‍ ഞാന്‍ ബാഗ് തുറന്നു. ഉടനെ ഉറച്ച ശബ്ദത്തില്‍ ആ വൃദ്ധന്‍ ഒരു പറച്ചില്‍.. " കുട്ടി ഒന്നും തരേണ്ട" ഒന്ന് അമ്പരന്നു ഞാനാ  മനുഷ്യനെ നോക്കി. എന്നെ നോക്കി അയാള്‍ ചോദിച്ചു .. " പഠിക്കുവല്ലേ" " അതെ" " കുട്ടി ഒന്നും തരേണ്ട. നന്നായി പഠിക്കു. എന്നിട്ട് ജോലി വാങ്ങണം " ആ മുഖത്തു നിന്നും കണ്ണുകള്‍ എടുക്കുവാന്‍ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. എന്റെ നോട്ടം കണ്ടിട്ടാവണം. അയാള്‍ കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്തു. "എന്തെങ്കില്‍ തരണം എന്നുണ്ടെങ്കില്‍ ഞാന്‍ പറയുന്ന കാര്യം മനസറിഞ്ഞു കേട്ടാല്‍ മതി.. പഠിക്കണം.. മിടുക്കി ആവണം.. ഒരു ജോലി നേടണം.. എന്നിട്ട് കഴിയുന്ന പോലെ സഹായം ചെയ്യണം. മോള്‍ക്ക്‌ നല്ലത് വരും " അയാള്‍ മുന്നോട്ടു നീങ്ങി. ട്രെയിനില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന പലരും എന്നെയും വൃദ്ധനെയും മാറി മാറി നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. പുണ്യാളന്‍ ഭൂമിയില്‍ വന്നു ഒന്ന് ഉപ...

"എനിക്ക് നിന്നെ പ്രണയിച്ച് പിരിയുവാന്‍ തോന്നുന്നു. ഒപ്പമാകുമ്പോള്‍ പ്രണയത്തില്‍ ഓട്ടകള്‍ ഉണ്ടായാലോ ?" " പെണ്ണെ,.. ഓട്ടകള്‍ ഉണ്ടാകട്ടെ. പ്രണയം ചോര്‍ന്നു പോകട്ടെ.. അപ്പോള്‍ ഉണ്ടാകുന്ന ശൂന്യതകള്‍ നികത്താന്‍ നമുക്ക് വീണ്ടും വീണ്ടും പ്രണയിക്കാമല്ലോ പരസ്പരം"

പുസ്തകമേളയിലെ തിരക്കുകള്‍ക്കിടയില്‍ അവള്‍ അവന് കണ്ണുകള്‍ കൊണ്ട് ചില പുസ്തകങ്ങള്‍ കാട്ടിക്കൊടുത്തു. അവന്‍ തിരിച്ചും മറിച്ചും നോക്കി അവളെ കണ്ണിറുക്കിക്കാട്ടി.  പെഴ്സിന്റെ കനത്തിനനുസരിച്ചുള്ള രണ്ടു പുസ്തകങ്ങള്‍ വാങ്ങി മേള വിടുമ്പോള്‍ അവനെ പിടിച്ചു നിര്‍ത്തി അവള്‍ ചോതിച്ചു. " ഇനി എങ്ങോട്ടാ?" " നീ വാ പെണ്ണെ.. നിനക്കെന്താ എന്നെ പേടിയാണോ?" " നിന്നെ എന്നാത്തിനാ ഞാന്‍ പേടിക്കുന്നെ?" " എന്നാ വാ" മ്യൂസിയത്തിന് മുന്നിലെത്തി അവളുടെ കൈ കോര്‍ത്തു പിടിച്ചു അവന്‍ നടന്നു. കാറ്റത്തു ആടിയുലഞ്ഞ മുളം തണ്ടുകള്‍ അവനെ പേടിപ്പിച്ചത്‌ കണ്ടു അവള്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. പൊടിഞ്ഞു വീണ മഴയെ നോക്കി അവര്‍ കൊഞ്ഞനം കുത്തി. ഇതിനിടയില്‍ ഒരിക്കല്‍ പോലും അവനോ അവളോ വിവാഹത്തെക്കുറിച് ചിന്തിച്ചില്ല. ഭാവിയെക്കുറിച്ച് ആകുലപ്പെട്ടില്ല. ഒരേ സമയം പ്രണയിക്കുകയും, പ്രണയത്തെ ഭയക്കുകയും ചെയ്യുന്ന രണ്ടു ജീവികള്‍. റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനിലേക്കുള്ള വരവിനിടയില്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞു. " നീയൊരു മുരടനാണ്: " അതെ.. ഞാന്‍ ഒരു മുരടനാണ്" അവര്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. ട്രെയിനില്‍ സീറ്റും ഉറപ്പാക്കി അ...

പ്രണയത്തെക്കുറിച് ചിന്തിക്കുമ്പോഴൊക്കെ എനിക്ക് തോന്നും ചുറ്റുമുള്ളവയൊക്കെ പ്രണയിക്കുകയാണെന്ന്. ക്ലാസ്സ്‌മുറിയുടെ ജനലഴികളിലൂടെ മുളം തണ്ടുകൾ എത്തിനോക്കുന്നുണ്ടാവും.. അവയോടു കിന്നാരം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കാറ്റും.  ഇതിനിടയില്‍ അപ്പൂപ്പന്‍താടിയും അന്നാന്കുഞ്ഞും..  എന്തോ ഇത് വരെ ഇല്ലാതിരുന്ന സൗന്ദര്യം എല്ലാത്തിനും ഉണ്ടായത് പോലെ. ബുദ്ധി ഇല്ലാതിരുന്നെങ്കില്‍ അല്പം കൂടി നിഷ്കളങ്കമായി  പ്രണയിക്കാമായിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു. ആരെയും വക വയ്ക്കാതെ സൂര്യൻ കടലിനെ ചുംബിക്കുന്നതുപോലെ.. ചിലപ്പോൾ തോന്നാറുണ്ട് പാറക്കൂട്ടങ്ങൾ പരസ്പരം ഇമ ചിമ്മാതെ നോക്കിയിരിക്കുകയാണെന്ന്.. മണ്ണിനോടുള്ള പ്രണയം കാരണമാണ് ഇലകളും പൂവുകളും കൊഴിയുന്നതെന്ന്. എട്ടുകാലി വല വിരിക്കുന്നത് തന്റെ പ്രണയിനിക്ക് വേണ്ടി ആണെന്ന്. പ്രകൃതിയിൽ പ്രണയം സാധാരണമാണ്.. എന്നിട്ടുമെന്തേ മനുഷ്യന് മാത്രം പ്രണയം ഒരു ഉത്സവം..? കേട്ടിട്ടില്ലേ പ്രണയം മനസിന്റെയും ശരീരത്തിന്റെയും ഉത്സവം ആണെന്ന്. പക്ഷെ സൂര്യനും അന്നാന്കുഞ്ഞിനും നിറങ്ങൾക്കുമൊക്കെ മനസില്ല എന്ന് വിശ്വസിക്കാനാവുന്നില്ല.. കാരണം അവരെപ്പോലെ ചുംബിക്കാനും സ്നേഹിക്കാനും മനുഷ്യൻ ഇന്നും പഠിച്ചി...

കൊല്ലത്തേക്കുള്ള യാത്രക്ക് ഇടയിലാണ് മഞ്ജുവിനെ പരിചയപ്പെടുന്നത് .. "സ്കോളർഷിപ്പോടെ ആണ് ഞാൻ പഠിച്ചത്.. അച്ഛന് നല്ല ഒന്നാംതരം ബിസിനസ്‌ ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു.. പക്ഷെ കയ്യിലും കഴുത്തിലും ഒന്നും ഒന്നുമിടാതെ പ്രിന്സിപ്പലിന്റെ കാലുംപിടിച് വില്ലേജിൽ നിന്നും വരുമാന സെര്ടിഫിക്കേറ്റും ഒപ്പിച്ചപ്പൊ സംഗതി കിട്ടി .. പൈസ ഇങ്ങോട്ട് കിട്ടിയാ ഞാൻ പഠിച്ചത്.. അല്ല താൻ സ്കോളെർഷിപ്‌ ഒന്നും നോക്കിയില്ലാരുന്നോ ?" അന്ന ഒന്ന് ചിരിച്ചു .. " പലതിനും  അപ്ലൈ ചെയ്യാൻ പറ്റുമായിരുന്നില്ല" "അതെന്താ ??" "അപ്പനും അമ്മയും സര്ക്കാര് ഉദ്യോഗസ്ഥര് ആയിരുന്നു... അപ്പൻ പിരിഞ്ഞു പോന്നു.. വരുമാനം കൃത്യമായി കാണിക്കണമല്ലോ .. അതുകൊണ്ട് മിക്കവാറും ഒന്നും തന്നെ കിട്ടാറില്ല.. പിന്നെ ആ വശത്തേക്കെ നോക്കാതെ ആയി" " ഓ അപ്പനും അമ്മയും സര്ക്കാര് ജോലിക്കാരാണോ പിന്നെ എന്തിനാ ഇതൊക്കെ ? മഞ്ഞു നെറ്റി ചുളിച്ചു അന്നയ്ക്ക് ഒരു ഇത്തിരി ചൊറിച്ചിൽ തോന്നാതെ ഇരുന്നില്ല .. "മഞ്ജു തന്നെ പറഞ്ഞല്ലോ അച്ഛന് ബിസിനെസ് ആണെന്ന്.. ഇവിടെ സര്ക്കാര് ജോലിക്കാര്ക്ക് കയ്യില കിട്ടുന്നത് എണ്ണിച്ചുട്ട അപ്പം പോലെ ...

 "ഏതായിരുന്നു നിന്റെ യാത്രകളില്‍ ഏറ്റവും സുന്ദരം?" ചോദ്യം കേട്ടപ്പഴേ അന്ന ഒന്ന് ചിരിച്ചു..  " ഒരു ദിവസത്തെ ആലുവ യാത്ര" കൂടെയുള്ളവര്‍ നെറ്റി ചുളിച്ചു.. " ആഴ്ച ആഴ്ച വീട്ടില്‍ പോയി വരുന്നതാണോ നിന്റെ ഇഷ്ട്ട യാത്ര? ഒന്ന് പോടീ .. നീ കാര്യം പറ" അന്ന പറഞ്ഞു തുടങ്ങി ...  " എന്നും ആലുവാക്കുള്ള  യാത്ര അല്ല ഇത്... ഒരു ദിവസം ഞാനും എന്റെ ചേട്ടനും കൂടി എന്റെ കോളേജ് കാണാന്‍ ഇറങ്ങി തിരിച്ചു.. പ്രത്യേകതകള്‍ ഒന്നും ഇല്ലാത്ത യാത്ര.. അതായിരുന്നു ആ ദിവസത്തിന്റെ സൗന്ദര്യം." " എന്ന് വച്ചാല്‍ ?" ആനു കണ്ണ് മിഴിച്ചു.. " എന്ന് വച്ചാല്‍ എന്താണെന്ന് കേട്ടോ... ഞങ്ങള്‍ ട്രെയിന്‍ കേറി.. പ്രായത്തില്‍ ആ മനുഷ്യന്‍ എന്നേക്കാള്‍ നാല് വയസ് മൂത്തതാണ് എന്നതൊക്കെ നേര് തന്നെ.. പക്ഷെ ഞങ്ങള്‍ മാത്രമുള്ള യാത്രയില്‍ ആ മച്ചുരിടി ഒന്നും അങ്ങേര്ക്കുമില്ല എനിക്കുമില്ല.. അഞ്ചു വയ്സുകരെ പോലെ മത്സരിച്ചു ഞങ്ങള്‍ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു.. കലപില കലപില വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞു.. തുറിച്ചു നോക്കിയവരെ കണ്ടില്ല എന്നു വച്ചു.. യുസിയുടെ മണ്ണിലൂടെ ഞങ്ങള്‍ ഒന്നിച്ചു നടന്നു.. ആലുവാ പുഴ കണ്ടപ്പോള്‍...

കയ്യിലിരുന്ന ചുരുണ്ട കടലാസില്‍ നിന്നും നോട്ടുകള്‍ നിവര്‍ത്തി അവര്‍ കൂട്ടി വച്ചു.. മൂന്ന് നൂറു രൂപ നോട്ടുകള്‍. കുറച്ചു പത്തിന്റെ നോട്ടുകള്‍.. അവര്‍ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.. “ ചിലപ്പോള്‍ അവന്‍ പോയിക്കാണും.” ഞാന്‍ ആ അമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.. അമ്മക്ക് സന്തോഷം .. “ മോള്‍ക്ക്‌ എവിടെ പോകാനാ?” “ചങ്ങനാശ്ശേരി.. അമ്മ ആരെയെങ്കിലും നോക്കി ഇരിക്കുവാണോ?” “ അതെ.. എന്റെ മോന്‍ വരും.. ചിലപ്പോള്‍ അവന്‍ വരുന്ന ട്രെയിന്‍ കടന്നു പോയിട്ടുണ്ടാകും.. ഇന്ന് ഞാന്‍ ഒരുപാട് താമസിച്ചു.” “ മകന്‍ ഏത് ട്രെയിന്‍ ആണ് വരുന്നത്” “ ആവോ അതൊന്നും അറിയില്ല. വടക്കൊട്ടുള്ള വണ്ടിക്കാ അവന്‍ വരിക.. എന്റെ മൂത്ത മോനാ.. രണ്ടാണും ഒരു പെണ്ണും ആണ് എനിക്ക്..” അരികെ വന്നിരുന്ന വൃദ്ധനെ ഭയത്തോടെ നോക്കി ആ അമ്മ എഴുന്നേറ്റു നിന്നു.. ഇരുന്നോള് എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും മാറാത്ത പരിഭ്രമം.. ഒരല്പം നീങ്ങി ഇട നല്‍കിയപ്പോള്‍ അമ്മ എന്നോട് ചേര്‍ന്നിരുന്നു.. അപ്പോഴൊക്കെയും അവര്‍ ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മുഖത്തേക്ക് നോക്കി അവര്‍ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.. “ വനം വകുപ്പില്‍ ആയിരുന്നു എനിക്ക് ജോലി. വണ്ടി ഇടിച്ചപ്പോള്‍ പലതും ഓര്‍മയില്‍ നില്‍ക്കാതെ ആയ...

ഹോസ്റ്റല്‍ മുറ്റത്തേക്ക് കാലെടുത്തു വച്ചപ്പോഴാണ് പുതിയ അതിഥിയെ കണ്ടത്. ഒരു കുല ചുവന്ന ചെമ്പകപ്പൂക്കള്‍. നാലുകെട്ടിനുള്ളിലെ സ്വര്‍ഗത്തില്‍ ഒരു പുതിയ ആളുകൂടി. അതെന്റെ റൂമിന്റെ വാതില്‍ക്കല്‍ ആണ് എന്ന് കൂടി കണ്ടപ്പോ ചുവപ്പ് കൂടുതല്‍ എന്റെ മുഖത്തിനായിരുന്നു. നാലുപാടും ആ ലോകം പൂക്കള്‍ നോക്കി കാണുന്നത് പോലെ ഉണ്ടായിരുന്നു. പച്ച മാങ്ങകള്‍ ആടിയാടി കിടക്കുന്ന മാവുകള്‍. തടിയന്‍ പ്ലാവ്. കിളി കൊത്തി പാതി തിന്ന നല്ല സ്വയമ്പന്‍ പെരക്കയുമായി പേര. പേരറിയാ ഇല ചെടികള്‍. പല നിറത്തിലും മണത്തിലും പൂച്ചെടികള്‍. പാവല്‍, വള്ളിച്ചെടികള്‍. ഒരു ചെറിയ നെല്ലിമരം. മഞ്ചാടി മരങ്ങള്‍. മ]നാലുപാടും ചിതറി വീണു കിടക്കുന്ന മഞ്ഞാടിമണികള്‍. അങ്ങനെ നില്‍ക്കുമ്പോഴാണ് പറഞ്ഞു കേട്ടത്. " ഒക്കെ പോകും. മാവും പ്ലാവുമൊക്കെ. ചിലപ്പോ പ്ലാവ് മാത്രം മിച്ചം കാണും. ഉറപ്പൊന്നുമില്ല. പഴയ ഈ കെട്ടിടം പൊളിച്ചു പുതിയത് പണിയാന്‍ വേറെ വഴി ഇല്ല" ഇത് കേട്ടപ്പോള്‍ ആ ചെമ്പകപ്പൂക്കളോട് പറയാന് തോന്നി .." നിങ്ങള്‍ വിരിയരുതായിരുന്നു. ഈ സ്വര്‍ഗം കാണരുതായിരുന്നു. ഞങ്ങള്‍ ഈ ഹോസ്റ്റല്‍ പടിയിറങ്ങും നേരം  ഇവിടെയുള്ള എല്ലാറ്റിനും കടക്കല്‍ കോടാലി വ...

പെരുവിരല്‍ മുറിച്ചു നല്‍കിയവന്‍ മാത്രം ആണോ ഏകലവ്യന്‍ ? അന്ന ക്ലാസ്സ്‌ റൂമിലെ ഒഴിഞ്ഞ കസേരകള്‍ നോക്കി ആലോചിച്ചു.. ആഗ്രഹിച്ചിട്ടും ഇവിടെ എത്താതിരുന്നവരൊക്കെ എകലവ്യന്മാരല്ലേ.. ആഗ്രഹങ്ങള്‍ സാധിക്കാഞ്ഞവരൊക്കെ എകലവ്യന്മാരല്ലേ..? ആഗ്രഹങ്ങളോരോന്നും മനുഷ്യന്റെ പേരു വിരലുകളാണ്. ചുറ്റുമുള്ളവര്‍ക്ക് വേണ്ടി ആഗ്രഹങ്ങള്‍ മുറിച്ചു മാറ്റുന്ന ഓരോരുത്തരും എകലവ്യനാണ്. 

"ഇനി ഞാന്‍ സ്വപ്നം കാണേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞു എന്ന് കരുതി മുന്‍ രാഷ്ട്രപതിക്ക് എതിരെ സംസാരിച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞു എന്നെ ആരേലും ജയിലില്‍ ഇടുമോ ?" കുടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ചായക്കും പരിപ്പുവടക്കും ഇത്തിരി റെസ്റ്റ് കൊടുത്ത് എല്ലാരും അന്നയെ നോക്കി.. " നിനക്കെന്നാ വട്ടായോ?" കീര്‍ത്തി അന്നയെ നോക്കി ചോതിച്ചു. അന്ന ചിരിച്ചു " വട്ടാണ്.. എനിക്ക് മാത്രം അല്ല. നമുക്കെല്ലാര്‍ക്കും. ഇവിടെയിരിക്കുന്ന എല്ലാവര്ക്കും സ്വപ്നങ്ങളുണ്ട് .. നെറ്റ് എഴുതുക, പഠിപ്പിക്കാന്‍ കേറുക.. അങ്ങനെ ആണെങ്കില്‍ എന്റെ ജോസുട്ടി നീ എന്നാത്തിനാ ഓരോ ദിവസവും തുണിക്കഷങ്ങള്‍ പലതും ചേര്‍ത്തു പുതിയെ ഡിസൈന്‍സ് പരീക്ഷിക്കുന്നത്, ഇവളെന്നാത്തിനാ കണക്കിനെ പ്രണയിക്കുന്നത്? അന്സു എന്നാത്തിനാ കൃഷിയെ സ്നേഹിക്കുന്നത്? ഈ ഞാന്‍ എന്തിനാ എഴുതിക്കൂട്ടുന്നത്? ജോലി മാത്രമാണ് നമ്മുടെ സ്വപ്നമെങ്കില്‍ നമുക്കൊക്കെ നെറ്റ് കിട്ടാന്‍ പഠിച്ചാല്‍ മാത്രം പോരേ ?!!                                     കാശ് ഉണ്ടാക്കുന്ന ജോലി വേണം.. ഇതാണ് ഇപ്പൊ നമ്മുടെ സ്വപ്നം... ഇതിനെ സ്വപ്നം എന്ന് വ...

ഉറക്കെ ചിന്തിക്കരുത്. പലപ്പോഴും അതായിരുന്നു അന്നയ്ക്ക് കിട്ടിയ ഉപദേശം.. കുറച്ച് നാളുകളായി അന്ന പതിവുകള്‍ തെറ്റിക്കുവാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട്..    ഹോസ്റ്റല്‍ മുറിയുടെ വരാന്തയില്‍ ഇരുന്നു പലരും ഭാവി ജീവിതത്തെപ്പറ്റി സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി.. പെണ്സ്വപ്ങ്ങള്‍ പലതും കലാശക്കൊട്ട് നടത്തിയത് വിവാഹത്തിലായിരുന്നു.. പെട്ടെന്നാണ് അന്ന ഇത്രയും പറഞ്ഞത്..  " ഞാന്‍ വിവാഹത്തെപറ്റി ചിന്തിക്കുന്നില്ല. വിവാഹമോചനത്തിന് ശേഷമുള്ള ജീവിതത്തെപറ്റിയാണ് ഞാന്‍ ചിന്തിക്കുന്നത്" മാവും പ്ലാവും നെല്ലിയും പോലും വാ പൊളിച്ചു അന്നയെ നോക്കി... അന്ന സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി.. " എന്താ സത്യമല്ലേ.. കഴിഞ്ഞ ദിവസം അമ്മ പറയുന്നത് കേട്ടു, പെണ്‍കുട്ടി അയാള്‍ അവളെ കെട്ടിച്ചു വിടുന്നത് വരെ നെഞ്ചില്‍ ഭാരമാണെന്ന്.. സ്വന്തം അമ്മക്ക് ബാധ്യതയെങ്കില്‍ മറ്റുള്ളവരുടെ കാര്യം പറയണോ? കാലം മാറുമ്പോഴും ഇപ്പോഴും ആളുകള്‍ പറയുന്നു പെണ്‍കുട്ടികള്‍ എല്ലാം സഹിക്കണമെന്ന്. അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്തു ജീവിക്കണമെന്ന്. കല്യാണം വരെ അവള്‍ക്കു ട്രെയിനിംഗ് കൊടുക്കും കല്യാണത്തിന് ശേഷം എങ്ങനെ ജീവിക്കണമെന്ന്. കല്യാണത്തിന് ശേഷം കിടിയ ട്രെയിനിംഗ് അനുസരിച്ച് ജീവിക്കും.. ഇതിനിട...