പലവകപ്പലക

ജോസഫ് എന്ന പേരാണ് മാമോദീസ മുങ്ങിയ ദിവസം അയാൾ സ്വയം തിരഞ്ഞെടുത്തത്. കാരണം ചോദിച്ചപ്പോ, "ഉറങ്ങുന്ന യൗസേപ്പിതാവിന്റെ രൂപം ആണച്ചാ എനിക്കിഷ്ടം" എന്നായിരുന്നു പളനിയുടെ മറുപടി. അങ്ങനെ ഒരു രൂപം അയാളുടെ 'അമ്മ മുണ്ടിന് എളിയിൽ എപ്പോഴും തിരുകിവയ്ച്ചിരുന്നു. പളനിക്കൊപ്പം അവന്റെ ഭാര്യയും രണ്ടു കുഞ്ഞുങ്ങളും അന്ന് മാമോദീസ മുങ്ങി. ആർക്കും എതിരൊന്നും തോന്നിയില്ല. കത്തോലിക്കാ സഭയ്ക്കിരിക്കട്ടെ നാല് പേരുകൂടി എന്ന് പ്രമാണിമാരും കരുതി. 'ജോസഫ്' എന്നയാൾ പലരോടും പേര് പറഞ്ഞു. എല്ലാരും അയാളെ പളനി എന്ന് തന്നെ വിളിച്ചു. അയാൾക്കും പരിഭവം തോന്നിയില്ല. അത്രയധികം അയാൾ ആ പേരും ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു. ഒരിക്കൽ അയാൾ ഭാര്യയോട് പറഞ്ഞു "എന്റമ്മയിട്ട പേരാണ് പളനി. അവർക്ക് അങ്ങനെ ഒരാങ്ങളയുണ്ടായിരുന്നു. മുലപ്പാല് വിക്കി മരിച്ചു എന്നാണ് കേട്ടിട്ടുള്ളത്. 'അമ്മ പറയുമായിരുന്നു. അമ്മമ്മയ്ക്ക് പാലില്ലായിരുന്നുവെന്ന്. വെള്ളം കുടിച്ചു കുടിച്ച് ആ കുഞ്ഞു കരയുമായിരുന്നു. അങ്ങനെ ഒരു കരച്ചിലിനിടയിൽ ആ കുഞ്ഞ് മരിച്ചു പോയി. പിന്നെ ആ കുഞ്ഞ് ഞാനായി.അത്ര സ്നേഹമായിരുന്നു അമ്മയ്ക്കാ ആങ്ങളക്കുഞ്ഞിനെ." .................

ജീവിതത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയം തേടുന്ന കവിതകളാണ് അപ്പന്റെ മീനുകളിൽ. വീടും വഴിയും പറമ്പും അതിർത്തികളും അയൽരാജ്യങ്ങളും പ്രണയവും വിശപ്പും എന്നിങ്ങനെ കവിതകൾ പലവഴി കടന്നു പോകുന്നുണ്ട്. കണ്ടതും, കാണുന്നതുമായ ജീവിതകളും ഇനിയുണ്ടാവേണ്ട വസന്തവും കവി തന്റെ കവിതകളിൽ ഉടനീളം എഴുതിയിടുന്നു. പുസ്തകത്തിന്റെ ആമുഖ പഠനത്തിൽ ഷീല ടോമി എൽദോയുടെ കവിതകളെ തിരസ്‌കൃതരുടെ സങ്കീർത്തനം എന്നാണ് വിളിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഒരിക്കലും നിലയ്ക്കാത്ത നിലവിളികളായി ഓരോ കവിതയും വായനക്കാരന്റെ മനസ്സിൽ ആഴത്തിൽ പതിയുമ്പോഴും പറയാതെ പറയുന്ന പെണ്ണിടങ്ങളാണ് എൽദോയുടെ കവിതകളുടെ പ്രത്യേകത. അപ്പന്റെ മീനുകളിലെ  പെണ്ണടയാളങ്ങൾ പലപ്പോഴും അരികുവൽക്കരിക്കപ്പെട്ടവരോ തിരസ്ക്കരിക്കപ്പെട്ടവരോ മറന്നു പോകപ്പെട്ടവരോ ആണ്. 'ലിലിത്ത്', 'വിപ്ലവങ്ങളുടെ ദേവത' എന്നീ രണ്ടു കവിതകളാണ് അപ്പന്റെ മീനുകളിലെ പെൺകവിതകൾ. ജൂതന്മാരുന്ടെ ദുര്ദേവതയായ ലിലിത്തിനെ കവി വിളിക്കുന്നത് 'ആദ്യത്തെ ഫെമിനിസ്റ്റ്' എന്നാണ്. ആദാമിനൊപ്പം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട ആദ്യത്തെ പെണ്ണ്.  "വഴങ്ങുന്നവളെ  മതം വിശുദ്ധയാക്കുമ്പോൾ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നവൾ  വേശ്യയും കൊള്ള...

പെട്ടെന്നാണ് ആനിമ്മ കക്കൂസിൽ കയറി വാതിലടച്ചത്. വാതിൽ അടച്ചു എന്ന് പറയുന്നത് ശരിയല്ല. ചാരി എന്ന് വേണം പറയാം, ഇന്നത്തേതടക്കം നാനൂറ്റി അന്പതാമത്തെ തവണയോ മറ്റോ ആണ് കക്കൂസിൽ ഇരിക്കുന്ന അമ്മയുടെ മുന്നിലേക്ക് വാതിലും തള്ളി അവള് ചെന്ന് കേറുന്നത്. "ഈ നേരവില്ലാത്ത നേരത്തു അമ്മയെപ്പഴാ കക്കൂസിൽ കേറിയേ? ഇനി എനിക്ക് വയ്യ 'അമ്മ തപ്പ്." എന്തെങ്കിലും കാണാതെ പോകുമ്പോൾ കക്കൂസിൽ പോകുന്ന സ്വഭാവം ആനിമ്മയ്ക്കു കൗമാരക്കാലത്തു തുടങ്ങിയതാണ്. അതുവഴി ആധി, വ്യാധി, സങ്കടം, ദേഷ്യം, ഭയം എന്നിങ്ങനെ പലതും ഇറക്കി വയ്ക്കാം എന്നുള്ളത് ആനിമ്മയുടെ സ്വന്തം കണ്ടുപിടുത്തമാണ്. ആനിമ്മ വിയർത്തു. കക്കൂസിൽ ഇരിപ്പു മാത്രമേ നടക്കുന്നുള്ളൂ. ഭാരം ഒന്നും ഇറക്കി വയ്ക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല. അപ്പുറത്തെ ത്രേസ്യാച്ചേടത്തീടെ മിന്ന് ഇതുപോലെ ഒരിക്കൽ കാണാതെ പോയതാണ്. വേനൽക്കാലത്ത് രാവിലേം വൈകിട്ടും മുറ്റത്തെ ആറ്റുനോറ്റു നാല് തവണ പാറപൊട്ടിച്ചു വെള്ളം കണ്ട സ്വന്തം കിണറ്റിൽ കമഴ്ന്നുകിടന്നു നോക്കി എത്ര അരിഞ്ഞാണം വെള്ളം താഴ്ന്നുവെന്നും പൊങ്ങിയെന്നും നോക്കിയില്ലേൽ ത്രേസ്യാച്ചേടത്തിക്ക് അങ്കലാപ്പാണ്. പിള്ളേരും പിറുങ്ങണീം അടക്കം ഏഴുപേരുള്ള അവ...

കോഴിക്കോടിന്റെ കടൽ മണ്ണിൽ വച്ചാണ് അങ്ങനെ ഉണ്ണി ആറിനെ ആദ്യമായി കാണുന്നത്. കുറേയിങ്ങനെ നോക്കി നിന്നതിനു ശേഷമാണ് ചെന്ന് സംസാരിച്ചത്. വീടും നാടും നാട്ടുകാര്യോം പറഞ്ഞു വന്നപ്പോ, നമ്മൾ അയലോക്കക്കാരാണല്ലോ എന്നായി മൂപ്പര്. ആ വർത്തമാനത്തിനിടയ്ക്കാണ് "പുസ്തകപ്പുഴു"വിനെക്കുറിച്ച് ഉണ്ണി ആർ സംസാരിച്ചത്. "ഇവിടെ ഉണ്ട്, വാങ്ങിച്ചു വായിച്ചു നോക്കൂ" എന്നായി. അന്ന് തന്നെ പുസ്തകം കൈക്കലാക്കിയെങ്കിലും അലമാരകളും വീടുകളും മാറിയ കൂട്ടത്തിൽ മൂപ്പര് മാറി മാറി സ്ഥാനം പിടിച്ചതല്ലാതെ വായിക്കാൻ തരപ്പെട്ടില്ല. കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഒരിക്കൽ കൂടി 'പുസ്തകപ്പുഴു" കയ്യിലെടുത്തു. ലേഖങ്ങളും, കുറിപ്പുകളും, പരിഭാഷകളും, സംഭാഷങ്ങളും അടങ്ങുന്നൊരു പുസ്തകം. കഥാകാരനും, സൗമ്യ ഭാഷണനുമായ ഉണ്ണി ആറിനപ്പുറം ലേഖങ്ങൾ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന ഉണ്ണി ആറിനെ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. ടെസ്റ്റ് ഡോസ് അടിക്കാൻ തുടങ്ങിയ വായന അവസാനിച്ചത് അവസാന താളിലാണ്.  വായനയിൽ അടിവരയിട്ടു പോയ ഭാഗങ്ങളിൽ ഒന്ന് ഇങ്ങനെയാണ്.  "എന്റെ അച്ഛൻ നല്ലൊരു വായനക്കാരനായിരുന്നു. അദ്ദേഹം എന്നോട് എപ്പോഴും പറയുമായിരുന്നു എല്ലാത്തരം പുസ്തകങ്ങളും വായിക്കണമെന്ന്. അ...

പലതവണ കയ്യിലെടുത്തിട്ടും വായിച്ചു തുടങ്ങിയിട്ടും പിന്നീടത്തേക്ക് മാറ്റി വയ്ക്കുകയും, തോമാച്ചി, പെണ്ണെ നീയിതു വായിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞു കയ്യിലെടുത്തു തന്നിട്ടും ഇനിയും വായിക്കുവാനുള്ള പുസ്തകക്കൂമ്പാരത്തിലേക്ക് മാറ്റി വയ്ക്കുകയും ചെയ്തൊരു പുസ്തകമായിരുന്നു 'ആതി'. കണ്ണുകൾ ചെല്ലുന്നത്ര അടുപ്പത്തിൽ, തൊടാതെ നാളുകൾ കിടന്ന്, ഹൃദയം കൊണ്ടൊരു ബന്ധമുണ്ടായി പിന്നീടൊരിക്കൽ പെട്ടെന്നൊരു തോന്നലിൽ എടുത്ത് വായിച്ച പുസ്തകങ്ങൾ ഒരുപാടാണ്. അങ്ങനെ ആയിരുന്നു ആതിയും. ഖസാക്കിലെത്തിയിട്ടു തിരിച്ചു പോരാൻ സാധിക്കാതെ, രവിക്കൊപ്പം ബസ് കാത്തു നിന്നതിനു ശേഷം പിന്നീട് തിരിച്ചു പോരാൻ സാധിക്കാതെ ആയത് ആതിയിൽ നിന്നുമായിരുന്നു. കഥാസായാഹ്നങ്ങൾ നടക്കുന്ന ഒരു കൊച്ചു തുരുത്തിന്റെ നിർമ്മലതയിൽ ആദ്യം തന്നെ ആതിയെ വല്ലാതെയങ്ങു സ്നേഹിച്ചു പോകും. വെള്ളവും, വള്ളവും, വലയും, കക്കാവാരലും, കഥാസായാഹ്നങ്ങളും മാത്രം പോരാ എന്ന് മനസിലാക്കി നാട് വിടുന്ന കുമാരൻ, നല്ല ജീവിതത്തിനു വേണ്ടി ഗൾഫിലേക്ക് ചേക്കേറുന്ന ഒരു ശരാശരി മലയാളിയെ മാത്രമാണ് നോവലിന്റെ ആരംഭത്തിൽ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നതെങ്കിൽ, പിന്നീടങ്ങോട്ട് കാണാൻ കഴിയുന്നത് നാടിനു വേണ്ടി നമുക്ക...

"മമ്മീ... ഈ ചേട്ടായി ടക്കി ടക്കിയാ വായിക്കുന്നേ... " വായിക്കാൻ പോയിട്ട് വാക്കുകൾ കൂട്ടിപ്പറയാൻ തുടങ്ങിയ പ്രായത്തിൽ ചേട്ടായിയെക്കുറിച്ചുള്ള എന്റെ പരാതി ഇതായിരുന്നു. കഥ പറഞ്ഞു കഥ പറഞ്ഞു കഥയൊക്കെ തീർന്നു പോയ അവസ്ഥയിലാണ് കളിക്കുടുക്കയും ബാലരമയും എനിക്ക് വായിച്ചു തരിക എന്ന യജ്‌ഞം വീട്ടിൽ ആരംഭിക്കുന്നത്. കാത്തിരുന്നു കിട്ടിയ അനിയത്തിക്കുട്ടിയാണല്ലോ, ചേട്ടച്ചാര് തന്നെ വായന ഏറ്റെടുത്തു. അക്ഷരം കൂട്ടി വായിച്ചു തുടങ്ങിയ ചേട്ടായി വായിച്ചാൽ വല്ലോം നമുക്ക് പിടിക്കുവോ.. ആകാംഷയുടെ ആർത്തിക്കൂടാരമായിരുന്ന എനിക്ക് ഓരോ വാക്കും ചേട്ടായി പെറുക്കി വായിക്കുന്നത് വരെ കാത്തിരിക്കാനുള്ള ക്ഷമ ഉണ്ടാരുന്നില്ല.. പരാതിയുമായി മമ്മീടെ അടുത്തെത്തും..  "മമ്മീ... ഈ ചേട്ടായി ടക്കി ടക്കിയാ വായിക്കുന്നേ... " എന്നിട്ടും ആ പാവം വീണ്ടും വീണ്ടും വായിച്ചു തന്നു. ഇങ്ങോട്ടു വിളിച്ചാൽ അങ്ങോട്ടോടുകയും, നിന്ന നിൽപ്പിൽ കാണാതാവുകയും, ചെണ്ട പുറത്തു കോലിടുന്നിടത്തൊക്കെ തുള്ളിച്ചാടിയിറങ്ങുകയും ചെയുന്ന എന്നെയൊന്നിരുത്താൻ ഏക വഴി പുസ്തകമായിരുന്നു. അങ്ങനെ വീട്ടിലെ കൊച്ചു ഷെല്ഫുകളിൽ പുസ്തകം നിറയാൻ തുടങ്ങി. ബീർബിള...