എഴുതപ്പെടാത്ത അമ്മമാർ

എഴുതപ്പെടാത്ത അമ്മമാരെക്കൊണ്ട് നിറഞ്ഞതാണ് ഈ ലോകമെന്നു എപ്പോഴെങ്കിലും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ?
 'എഴുതപ്പെടാത്ത അമ്മമാരോ' എന്നാണിപ്പോൾ ചിന്തയെങ്കിൽ, ചിന്തിച്ചു ചിന്തിച്ചു ഒരുപാട് ദൂരം ഒന്നും പോകേണ്ട. ഇരിക്കുന്ന ഇരിപ്പിൽ, അല്ലെങ്കിൽ നിൽക്കുന്ന നിൽപ്പിൽ ഒന്ന് പുറം തിരിഞ്ഞു അടുക്കളയിലെ ആ കത്തുന്ന അടുപ്പിനരികിലേക്കോ, രാവിലെ കഴിച്ച ആവി പറക്കുന്ന പുട്ടിലേക്കോ, അല്പം മുൻപ് മാത്രം കുടിച്ചു കാലിയാക്കി താഴെ വച്ച കാലിഗ്ലാസ്സിലേക്കോ നോക്കിയാൽ മതി. ലോകം മുഴുവൻ അവരുടെ വരും തലമുറയോട് മലാലയും, ഇന്ദിരാ ഗാന്ധിയും, മാര്ഗരറ്റ് താച്ചറും, കെ എസ് ചിത്രയും ഒക്കെ ആവണം എന്ന് പറയുമ്പോൾ എന്താണ് നമ്മൾ അവരോടു നമ്മുടെ അമ്മമാരെ പോലെ ആവണം എന്ന് പറയാത്തത്? വല്യമ്മച്ചിമാരെ പോലെ ആവണം എന്ന് പറയാത്തത്? അതിനിപ്പോ അവർ ചരിത്ര പുസ്തകത്തിൽ കയറിക്കൂടാനും മാത്രം ഒന്നും ചെയ്തില്ല എന്നാവും നമ്മുടെ എല്ലാവരുടെയും ഉത്തരം. ഇങ്ങനെ ചരിത്രപുസ്തകങ്ങൾ അടയാളപ്പെടുത്താതെ പോയവരെ അല്ലേ നാം അടയാളപ്പെടുത്തേണ്ടത്.
 എന്ന് വച്ചാൽ എല്ലാ അമ്മമാരും ഓർമ്മിക്കപ്പെടേണ്ടവരാണ് എന്ന് ചുരുക്കം. അമ്മമാർക്ക് അവർ പൊഴിച്ചെറിഞ്ഞു പോന്ന ഒരു വലിയ ചരിത്രമുണ്ട്.
കൂടിപ്പോയാൽ ഒരു പ്രവാസ ജീവിതത്തിന്റെ കഥ നമുക്ക് പറയാനുണ്ടാവും. അപ്പോഴും തിരികെ എത്തും എന്ന ചിന്തയും ജന്മനാടിന്റെ വേരുകളും ഓരോ കാത്തിരിപ്പിലും ഉണ്ടാവും.
പക്ഷെ വല്യമ്മച്ചിമാരുടെ കഥകളിൽ പലപ്പോഴും കേൾക്കാൻ കഴിയുക അവർക്കൊരിക്കലും പിന്നീട് ജീവിക്കാൻ കഴിയാതെ പോയ കുറെ കുഞ്ഞു സൗഹൃദങ്ങളും, ഒരു നാടും, വല്യമ്മച്ചീടെ അപ്പച്ചനും അമ്മച്ചിയും ആങ്ങളമാരും ചേച്ചിമാരും ഒക്കെയാവും.
അമ്മമാരുടെ ഓരോ അടുക്കളപ്പരാതികളിലും, അവർ ഒരിക്കൽ പോലും ഉറക്കെ  പറയാതെ ഓർമ്മിക്കുന്ന അവരുടെ അമ്മയുടെ ചിത്രമുണ്ട്. അവരുടെ അമ്മമാർ ഉറങ്ങുന്ന സെമിത്തേരികൾ പോലും അവരിൽ നിന്നും എത്രയോ അകലെയാണ് എന്നതാണ് വാസ്തവം.
സന്ധ്യ മയങ്ങുമ്പോ വല്യമ്മച്ചീടെ ചുറ്റുമൊന്നു വട്ടം കൂടണം, അമ്മയെ പിടിച്ചിങ്ങനെ വാതിൽ മറവിൽ ചാരിയിരുത്തി ആ ദേഹത്തിങ്ങനെ ചാരിയിരിക്കണം. എന്നിട്ടു കഥകൾ പറയിക്കണം.
മാര്ഗരറ്റ് താച്ചറും, ഇന്ദിരാ ഗാന്ധിയുമൊക്കെ തോൽക്കും വിധം മണ്ണിനെ വെട്ടിപ്പിടിച്ച നല്ല സ്വയമ്പൻ കഥ പറയും വല്യമ്മച്ചിമാർ.  " ഈ ഞാനോ?" എന്ന് നമ്മൾ അമ്പരക്കും വിധം നമ്മൾ ഒപ്പിച്ച ലോകോത്തര വികൃതികളുടെ കഥകൾ പറയും അമ്മമാർ . സ്വന്തം മണ്ണിൽ നിന്നും വേരുകൾ പറിച്ച്,  വന്ന നാട്ടിലേക്കു ഇവരൊക്കെ എന്നേ അവരെ നട്ടു കഴിഞ്ഞു.

ഓരോ അവളും ഇങ്ങനെയാണ്. ചിറകുകൾക്കൊപ്പം, ഒരു വീട്ടിൽ നിന്നും മറ്റൊരിടത്തേക്ക് പറിച്ചു നടുവാൻ, വേരുകൾ കൂടി സൂക്ഷിക്കുന്നവർ.